Adam zaproponował im auta: Opla Omegę, Forda Windstar oraz Peugeota 806.
Opel Omega – pojemność silnika 3.0, V6, 210 KM, przebieg 130 tyś., auto z 1997 roku, cena 6.900 zł, prędkość 0 - 100 – 7,8 sek., prędkość maksymalna: 240 km/h, średnie spalanie 11,8 l\100. Opel Omega to jedna z ciekawszych propozycji dla każdego, kto szuka ogromnego kombi za rozsądne pieniądze. Omega to typowy przykład zderzenia dwóch światów. Z jednej strony świetne osiągi, ogromne i funkcjonalne wnętrze, tanie części zamienne. Z drugiej... korozja, która odbiera chęć kupna nawet największym zwolennikom tego modelu. Egzemplarz zaproponowany przez Adama to samochód sprzed faceliftingu. W 1999 roku poprawiono jakość wykonania i co ważne, zabezpieczenia antykorozyjnego. Auto godne uwagi, ale trzeba poświęcić sporo czasu na znalezienie zadbanego egzemplarza. Ten model sprzedawany był w USA jako… Cadillac Catera.
Najczęstsze usterki w tym modelu: korozja nadwozia, awarie elektryki, wycieki oleju z silnika, luzy w zawieszeniu, kłopoty z układem chłodzenia.
Wyposażenie: ksenony, zestaw głośnomówiący Nokia, fotele kubełkowe - elektrycznie regulowane, seryjny wzmacniacz Bose do radia, radio Opel Philips, sterowanie radiem przy kierownicy.
Peugeot 806 – pojemność silnika 1.9 TD, 92 KM, przebieg 230 tyś., auto z 1995 roku, cena 6.500 zł, prędkość 0 - 100 – 17,2 sek., prędkość maksymalna: 160 km/h, średnie spalanie 8,0 l ON\100. Peugeot 806 był odpowiedzią na Renault Espace i Chryslera Voyagera. Powstał we współpracy z koncernem Fiata. Bliźniaczymi “eurovanami” były Citroen Evasion, Lancia Zeta i Fiat Ulysse. Różnice sprowadzały się właściwie tylko do innych atrap z logotypem i niektórych wersji silnikowych. Legenda głosi, że koszty utrzymania zadbanej 806-tki są porównywalne z serwisowaniem Peugeota 406. Dzieje się tak ze względu na stosunkowo prostą, choć nie pozbawioną wad konstrukcję. Funkcjonalne wnętrze zapewnia spore możliwości przewozowe, ale wymontowanie każdego z ważących 15kg foteli zabiera trochę czasu i siły. Niewysilony silnik jest odporny na słabej jakości paliwo.
Najczęstsze awarie: korozja nadwozia, wycieki płynów eksploatacyjnych, drogie części zamienne, parujące reflektory, awarie turbosprężarki.
Wybrany przez Adama model posiada: światła przeciwmgłowe, poduszki powietrzne, immobiliser, elektryczne szyby i lusterka, centralny zamek, wspomaganie kierownicy, welurową tapicerkę.
Ford Windstar – pojemność silnika 3.8, V6, 157 KM, auto z 1997 roku, cena 5.900 zł, prędkość maksymalna: 160 km/h, średnie spalanie 9,7 l \100. Ford Windstar to typowo amerykański wynalazek: niezbyt piękny, niezbyt szybki i niezbyt dopracowany. Auto zastąpiło w 1994 roku model Aerostar. Ciekawostką jest fakt, że Windstar był przez chwilę oficjalnie oferowany w Niemczech i Francji. Egzemplarz wybrany przez Adama nie posiada tylnych przesuwanych drzwi. Te pojawiły się dopiero w 1999 roku. Poza oczywistymi zaletami jak przepastne, siedmioosobowe wnętrze na plus należy zaliczyć tani serwis. Jeżeli ktoś szuka Windstara, warto rozglądać się za wersją z silnikiem 3,0 V6, znanym m.in. z Forda Taurusa.
Najczęstsze problemy to: awaryjna skrzynia biegów, niska trwałość zawieszenia, szybkie zużycie hamulców, silnik lubi się przegrzewać, często wypala się uszczelka pod głowicą, matowiejące reflektory, awarie mechanizmu tylnej wycieraczki.
Wyposażenie tego modelu: alufelgi, ABS, autoalarm, poduszki powietrzne, immobiliser, elektryczne szyby i lusterka, klimatyzacja, centralny zamek, radio, wspomaganie kierownicy, tapicerka welurowa, tempo mat.
Julek przyjechał na miejsce biwaku Peugeotem Partner – pojemność silnika 1.4, 75 KM, przebieg 250 tyś., auto z 1997 roku, cena 4.200 zł, prędkość 0 - 100 – 17,5 sek., prędkość maksymalna: 150 km/h, średnie spalanie 7,5 l \100. Peugeot Partner zrobił furorę już w 1997, kiedy ruszyła sprzedaż pierwszej generacji. Jeszcze do niedawna, pomimo obecności na rynku kolejnej generacji, pierwsza była nadal oferowana w wersji towarowej. Auto pomimo niewielkich rozmiarów zapewnia bardzo dobre możliwości przewozowe. Możliwości konfiguracji nadwozia nie ustępowały tym znanym z dużych furgonów. Auto można było wyposażyć w boczne przesuwane drzwi, tylną klapę otwieraną do góry lub otwierane na boki drzwi skrzydłowe. Naprawy są wyjątkowo tanie a dostępność niedrogich części zamiennych więcej niż dobra. Minus? Osiągi, ale w tym przypadku to sprawa drugorzędna.
Najczęstsze awarie: niska trwałość zawieszenia, przepalająca się uszczelka pod głowicą, wycieki płynów eksploatacyjnych.